Rola polityki zagranicznej UE na Bliskim Wschodzie

Angebote / Angebote:

Essay from the year 2008 in the subject Politics - International Politics - Region: Near East, Near Orient, grade: keine, , 19 entries in the bibliography, language: Polish, abstract: Jednym z najbardziej niestabilnych i wybuchowych regionów kryzysowych swiata jest dzis bez watpienia Bliski Wschód. Rozpoczecie konfliktu na Bliskim Wschodzie datuje sie najpózniej na rok 1948, kiedy to utworzono panstwo Izrael. Do dnia dzisiejszego nie osiagnieto zadnego rozwiazania tego konfliktu mimo wielu prób mediacji ze strony miedzynarodowej. W latach dziewiecdziesiatych ubieglego wieku podejmowano wiele inicjatyw, sluzacych rozwiazaniu konfliktu bliskowschodniego. Najwazniejsze z tych inicjatyw to postanowienia konferencji w Madrycie z 1991 r., oswiadczenie z Oslo z 1993 r. oraz spotkanie przewodniczacego OWP Yasira Arafata z premierem Izraela Edhudem Barakiem z 2000 roku, do którego doszlo z inicjatywy Billa Clintona w Camp David. Podczas spotkan w Madrycie i Oslo osiagnieto pierwsze zadawalajace wyniki, jednak spotkanie, które przeszlo do historii jako Camp David II , zakonczylo sie raczej fiaskiem i nie przyczynilo sie w zaden sposób do odprezenia. Po spotkaniu tym nastapila wrecz eskalacja konfliktu, we wrzesniu roku 2000 ogloszono intifade Al-Aksa, a od tego czasu az po dzien dzisiejszy dialog miedzy stronami konfliktu jest niemal niemozliwy. Klimat polityczny w regionie determinowany jest przez wzajemne obwinianie sie oraz nieufnosc zarówno po stronie izraelskiej jak i palestynskiej. Najnowsze wydarzenia, a w szczególnosci wojna w Libanie, która miala miejsce w roku 2006, oraz faktyczny podzial terytoriów Autonomii Palestynskiej na strefy wplywów Fatah i Hamas oraz coraz czesciej i wyrazniej artykulowane grozby z Teheranu pod adresem Izraela doprowadzily do dalszego pogorszenia i tak juz trudnej sytuacji. Ta fundamentalna utrata zaufania miedzy stronami konfliktu moze byc zalagodzona wylacznie przez zaangazowanie polityczne stron trzecich. W takiej sytuacji niezbedne jest dlugotrwale zaangazowanie miedzynarodowe, które to zaangazowanie stanowiloby otwarcie politycznej perspektywy dla obu stron oraz gwarancje faktycznego przelozenia planów w czyny. Jednak dalej trudno sie oprzec wrazeniu, ze utrzymujaca sie przemoc i wszechobecny jezyk wojny sprawiaja, iz wszelkie próby zalagodzenia konfliktu sa bezskuteczne. Interwencja stron trzecich, która jest nieunikniona, wymaga zatem nowych pomyslów, które nie ograniczalyby sie jedynie do zajmowania stanowiska posredników.